De mens onder de helm ontdekken: dat is de bedoeling van deze reeks portretten opgetekend door onze redacteur. De eerste in de reeks: Darren Waller.
2017. Een Jeep Grand Cherokee op een parking vlakbij de trainingsfaciliteiten van de Baltimore Ravens. Een dosis pillen in de handen van Darren Waller, op dat moment een wide receiver voor de Ravens. Hopend op een nieuwe high. De schuwe, duidelijk verslaafde Waller nam de opoids als een junkie en werd tot zijn eigen verbazing wakker als een ander mens.
Darren Waller groeide op in Acworth in de staat Georgia. Waller kon op zijn twee jaar lezen en bleek over een fotografisch geheugen te beschikken. Die eigenschap hielp toen hij op zijn vijfde flag football begon te spelen. Een doodnormale leeftijd in het footballgekke Georgia. Maar waar veel spelers op jonge leeftijd al dachten dat ze de sterren van de hele natie waren, dacht Darren meer aan zichzelf. Hij worstelde met zijn identiteit, ook al omdat zijn huidskleur ‘anders’ was dan vele van zijn vrienden. “You’re not black enough”, was één van de meest gehoorde quotes zijn in de oren van de jonge kerel. Omdat hij voelde dat de football spelers als goden aanbeden werden in high school, wilde hij ook slagen in het spelletje. Om zo het respect van zijn naasten af te dwingen en zijn onzekerheden weg te kunnen duwen.
Vodka Gatorade
Na één van de zware trainingen in high school boden enkele vrienden de 15-jarige Waller pijnstillers aan. Een eerste onschuldige introductie, maar al snel ging het mis. Waller stal uit de medicijnkast van zijn ouders en ging zelfs bedelen om pijnstillers bij klasgenoten die een been of arm gebroken hadden. De ouders van Waller probeerden een grip te krijgen op de tiener, maar dat mislukte. Zeker toen hij alsnog een scholarship kreeg voor het grote Georgia Tech. Hij speelde er wide receiver en de lokale junkie tegelijk. “Ik zweefde door het leven”, stelde Waller in de podcast ‘Bussin With The Boys’. “High worden stond hoger op mijn lijstje met plezier hebben dan football spelen. Ik hield ervan om alles te mixen en te zien welk avontuur ik zou meemaken. Ik dronk Gatorade-flesjes gevuld met vodka aan de zijlijn.”
Het gekke aan die periode is dat Waller nog steeds uitstekend presteerde als student. Zo zeer zelfs dat hij een semester eerder zijn bachelordiploma Business Administration en Information Technology Management haalde. Die prestaties zorgden echter ook voor een rookgordijn: zijn naaste omgeving zag daardoor de ernst van de situatie nog niet in. Hetzelfde gold voor de Baltimore Ravens, die hem even later in de zesde ronde van de draft selecteerden. “De combine vooraf was vier dagen lang liegen over het feit dat ik niet meer zou gebruiken. Ik kon mijn masker opzetten en je een droom verkopen. Als verslaafde word je een uitstekende leugenaar.”
Overdosis
Zo’n moment zou je leven moeten veranderen, maar Waller was onverschillig. Zijn verslaving werd versterkt door de zware trainingen, de onzekerheden en druk die het leven als NFL-speler met zich meebrengt. Als receiver en later omgeturnd tot tight end kon hij niet echt doorbreken, want zijn verslaving zat in de weg. Zo erg dat hij drie dagen in zijn geheugen mist omdat hij na een operatie betaald door het team een dosis pijnstillers kreeg en dagenlang ronddoolde in de buitenwijken van Baltimore. In 2016 werd hij vier weken geschorst (wat betekent dat hij al een handvol testen faalde), in 2017 volgde zelfs een volledig jaar. De Ravens lieten hem gaan. Daar stond Waller. Met een verslaving, zonder job.
Hij ging zich nog meer afvragen wat anderen van hem dachten. Twee maanden lang vloog Waller in de pillen. Tot die uren in de geparkeerde Jeep op 11 augustus 2017. “Ik viel in slaap in de auto overdag en werd ’s nachts wakker, badend in het zweet. Ik durfde het eerst aan niemand te vertellen. Ik dacht: “heb ik nu echt een overdosis gehad in een parking?” Dat was de ommekeer. Ik voelde me een echte junkie. Wat ik ook deed, ik was niet langer in controle.” Waller sprak eindelijk wel de waarheid tegen de hulpverleners en zijn familie. In rehab keek Waller naar elke preseason wedstrijd van de Ravens. Na 35 dagen werd hij ontslagen, maar hij bleef naar verschillende AA-ontmoetingen gaan. Waller werkte tijdens het 2017 seizoen maandenlang als rekkenvuller, goed voor een salaris van 11,50 dollar per uur. “Eindelijk had ik zelfrespect. Ik was gelukkiger dan ik was in college of football. Ik kon naar mijzelf in de spiegel kijken.”
RGIII
Waller keerde terug naar de Ravens na zijn schorsing, maar daar hadden ze hem al vervangen door Mark Andrews en Hayden Hurst. “Ik was de beste in training camp, maar ik kreeg geen kansen meer. Ik zat in de practice squad. Dat zou vernederend kunnen zijn, maar vergeet niet: ik had een overdosis gehad en leefde van een minimumsalaris. Ik was het laagste punt in mijn leven allang voorbij.” Samen met Robert Griffin III was hij de opwarming aan het doen in Oakland, toen de offensive coordinator van de Raiders Greg Olsen Waller zag opwarmen. Een dag later pikten de Raiders hem op voor het active roster.
De rest is geschiedenis. In Oakland waren de pillen vergeten, maar zijn verhaal niet. “De monden vielen open tijdens een rondje bijbelstudie met enkele spelers. Ik vertelde open mijn verhaal en iedereen was met verstomming geslagen. Dat ze luisterden zonder te oordelen, deed me realiseren dat ik ook belangrijk kon voor een ander. Niet enkel voor mezelf, zoals ik leefde in Baltimore.”
Waller tekende 2019 een vierjarig contract voor bijna dertig miljoen euro. Met dat geld opende hij de Darren Waller Foundation, waarmee hij jonge kinderen en tieners helpt om drugsproblemen te vermijden en te bevechten. De tight end spreekt ook vaak op AA-meetings en andere events over drugsproblematiek.
American Football Community Belgium 
Één reactie Voeg uw reactie toe