Het is passend dat het enige team dat perfectie bereikte in de geschiedenis van de NFL een bijzonder aandenken heeft uit dat seizoen. De kampioensring van de 1972 Miami Dolphins heeft één grote diamant die hun Super Bowl VII overwinning voorstelt, omringd door 16 kleinere diamanten – als symbool voor de 16 overwinningen die nodig waren om daar te komen. Bovendien staat op één kant van de ring “Perfect Season” ter ere van het ongekende 17-0 kampioensseizoen van de club.

“Dat seizoen is speciaal omdat niemand het ooit gedaan heeft,” zegt Pro Football Hall of Fame quarterback Bob Greise. “Het was de ultieme overwinning,” aldus Don Shula, de Dolphins’ hoofdcoach in 1972 en lid van de Pro Football Hall of Fame. “Het was zo speciaal omdat het mijn eerste Super Bowl overwinning was. Om dat te doen met een team dat bereikt heeft wat dat team bereikt heeft, maakte het des te gedenkwaardiger.”

De weg naar de Super Bowl was niet altijd gladjes. In de vijfde wedstrijd van het seizoen verloren de Dolphins QB Griese met een enkelbreuk in het eerste kwart. Back-up Earl Morall kwam erin en gooide twee touchdowns in Miami’s 24-10 overwinning op San Diego. De 38-jarige Morrall begon de volgende 11 wedstrijden voor de Dolphins. “Toen ik de Colts in 1968 coachte, viel Earl in toen Johnny Unitas geblesseerd raakte. Hij deed het geweldig en bracht ons naar de Super Bowl,” herinnerde Shula zich zijn back-up quarterback. “Toen hij beschikbaar kwam, aarzelde ik niet om hem naar Miami te halen als verzekering voor Griese. Earl stapte gewoon in en gaf ons veel vertrouwen in de wedstrijden die hij begon.”

Morrall startte de rest van het reguliere seizoen. Griese nam pas over in de tweede helft van de AFC Championship Game en speelde de Super Bowl tegen de Washington Redskins.

Leading receiver met 606 yards

Terwijl Morrall’s leiderschap essentieel was, was het de Dolphins’ ground game die de offensieve last droeg. Larry Csonka (1117 yards) en Mercury Morris (1000 yards) vormden het eerste duo teamgenoten in de geschiedenis van de NLF die elk 1000 yards haalden in hetzelfde seizoen. “We waren een erg onbaatzuchtig team,” stelt defensive tackle Manny Fernandez. “Veel spelers offerden hun persoonlijke ambities voor het welzijn van het team. Paul Warfield speelde voor een team dat hem drie keer per wedstrijd de bal gooide. In het heden zou hij de ‘go-to-guy’ zijn met tien passes in zijn richting. Hij was meer dan bereid om een blokker te worden in de running game.”

Warfield, een lid van de Pro Football Hall of Fame, werd de leiding receiver van de Dolphins… met 606 receiving yards. Een totaal lager dan in elk van zijn vorige zes seizoenen. “Het succes van het team stond voorop,” zei hij. “Ieders focus was om te winnen en te winnen op het hoogste niveau.”

Dat verlangen om het hoogste niveau te bereiken werd gevoed door een mislukking een jaar eerder. “De drijfveer voor het hele seizoen was het Super Bowl VI verlies tegen Dallas,” aldus Griese. “Er was niets dat ons zou tegenhouden om naar de Super Bowl te gaan en die te winnen.” Die 17-0 gebeurde omdat de Miami Dolphins iets te bewijzen had, voegt Warfield eraan toe. “We werden vernederd in Super Bowl VI. Toen we op trainingskamp kwamen in 1972, was ons doel om terug te gaan naar de Super Bowl en om in onze eigen gedachten – evenals die van de fans in het hele land – dat we een beter football team waren.”

No Name Defense

De defense stond bekend als de No Name Defense, een term die Dallas Cowboys-coach Tom Landry hen gaf omdat ze zonder grote namen toch grote successen boekten. “Het was een zeer evenwichtig team,” zei Fernandez, die 10 tackles en één sack in de Super Bowl noteerde. De verdediging liet over het volledige seizoen amper 171 punten toe. “De groep was de essentie van het woord ‘team'”, stelt Warfield. “Dat is waarom we iets hebben bereikt dat niemand anders ooit heeft bereikt, en misschien, iets dat geen enkel ander team ooit zal bereiken in de geschiedenis van dit spel.”

Er bestaat een urban legend dat elk seizoen, wanneer het laatst overgebleven ongeslagen NFL-team zijn eerste wedstrijd verliest, alle overgebleven leden van de Miami Dolphins van 1972 flessen champagne openen om dat te vieren. Coach Shula probeerde de mythe te bagatelliseren door te zeggen dat twee spelers, Dick Anderson en Nick Buoniconti, die dicht bij elkaar wonen, soms samen proosten. Ze dronken alleszins af en toe samen Diet Cokes, zoals in 2005 toen Bob Griese en Shula de Chargers zagen winnen van de Colts, het laatste ongeslagen team dat seizoen.

Geen tv voor thuisfans

Fans in Miami konden de thuiswedstrijden van hun overwinnelijke ploeg niet eens op televisie zien, want 1972 was het laatste jaar waarin alle thuiswedstrijden van de NFL van de lokale televisie werden geband, zelfs als het stadion was uitverkocht. Om de thuiswedstrijden van de ploeg te zien, moesten Dolphins-fans in het Miami-Dade-gebied de thuiswedstrijden persoonlijk bijwonen of naar externe markten zoals Orlando en Jacksonville reizen om de wedstrijden op televisie te bekijken.

Vier decennia later, op 20 augustus 2013, werd de ploeg door president Barack Obama uitgenodigd voor een bezoek aan het Witte Huis. Obama merkte op dat het team “nooit hun bezoek aan het Witte Huis kreeg.” Op de vraag waarom het team in 1973 niet was uitgenodigd door president Richard Nixon, verklaarde Csonka dat hij zich niet verwaarloosd voelde omdat het toen niet regelmatig voorkwam. MSNBC meldde echter dat dit een opzettelijke snub was van Nixon, die een Redskins-fan was.